Rajd Wenecja-Pekin 2015 to niekomercyjna wyprawa z Wenecji koło Żnina do Pekinu. Wyprawę, w czasie której ok. 20 osób zamierza pokonać w 50 dni 24 tysiące kilometrów, będziemy relacjonować na stronie rp.pl.
8 samochodów wyprawowych, ponad 20 osób, ponad 24 tysiące kilometrów. Będzie mi miło jeżeli będę mógł dzielić się wrażeniami z włóczęgi na Waszej stronie. Trochę rozgłosu mnie i moim przyjaciołom nie zaszkodzi
Przejazd z Wielkopolski na Litwę traktujemy komunikacyjnie, a nie turystycznie. Postoje mają charakter wyłącznie techniczno-higieniczny.
Niezależnie od tego jak długo człowiek przygotowywałby się do podróży i jak starannie by się nie pakował, pinkli (rzeczy – red.) jest zawsze za dużo, a miejsca za mało. Upychamy więc i dopychamy nogą co się da, a podłogi w aucie ciągle nie widać. Wody do zbiorników wlewamy dużo, paliwa mało, bo im dalej na wschód, tym powinno być taniej. Podobnie podchodzimy do kwestii koniecznych w podróży napitków.
Granica litewska teoretycznie jest niezauważalna. Można byłoby ją przegapić, gdyby nie nagła zmiana cywilizacyjna. Polskie wsie i miasteczka, które żegnamy, jawią się jak kraina dobrobytu i ludzkiej zapobiegliwości oraz przedsiębiorczości. Z kolei litewska prowincja wyglądem nie przypomina ziemi obiecanej. Opuszczone domy, zaniedbane gospodarstwa, zbankrutowane small-businessy, ugory zamiast upraw. Zaskoczenie? Dla Polaków zapewne tak. Litwini zdziwieni nie są. Procentowa emigracja z Litwy jest kilkakrotnie wyższa niż z Polski. Może więc przesadzamy narzekając na polską młodzież, która szuka szans na „zielonych wyspach". Litwini mają się natomiast czym troskać.
