Spółka przez własny niepubliczny zakład opieki zdrowotnej świadczy usługi medyczne (zwolnione z VAT), w tym również dla cudzoziemców. Aby je promować, dla pacjentów czekających na zabiegi, zamierza organizować wycieczki po Polsce. W tym celu nabywa różne usługi np. zakwaterowania, gastronomiczne i transportu. Działalność ta nie ma przynosić zysku. Jak rozliczać VAT od takich usług? – pyta czytelnik.
Usługi medyczne należy rozliczać odrębnie od turystycznych. Te pierwsze są zwolnione z opodatkowania. W wypadku drugich należy zastosować metodę VAT marża. Oznacza to, że 23-proc. podatek płacony jest tylko od zysku. Problem w tym, że skoro wycieczki organizowane są w celu promocji świadczeń medycznych, to spółka może na nich nic nie zarabiać. Jeśli marża będzie wynosić zero, obliczony od takiej podstawy podatek również wynosi zero.
Pacjent nie musi być turystą
Trudno uznać, że organizowanie wycieczek dla zagranicznego pacjenta jest ściśle związane z usługą medyczną. Można ją bowiem wykonać bez takiego dodatkowego świadczenia. Należy więc uznać, że spółka wykonuje dwa odrębne rodzaje usług: medyczne i turystyczne.
W opisanej sytuacji może pojawić się pytanie, jak rozliczać usługi transportowe. Z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 14 lutego 2012 r. (IPPP2/443-1243/11-6/IG) wynika, że zależy to od celu przejazdu. Jeśli jest nim miasto, gdzie będzie wykonywane świadczenie medyczne, to nie należy tych usług traktować jako świadczonych dla bezpośredniej turystyki (nawet, gdy pacjent przy okazji zwiedzi miasto). Inaczej będzie np., gdy zabieg lub operacja odbywają się w Warszawie, a spółka organizuje wyjazd do Krakowa. Wtedy usługa transportu związana jest bowiem tylko ze zwiedzaniem.
Kiedy podatek od marży
Zasady opodatkowania usług turystycznych reguluje art. 119 ustawy o VAT. Zgodnie z nim podstawą opodatkowania jest tylko kwota marży pomniejszona o VAT należny. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Marżą jest więc różnica między kwotą należną turyście a ceną zakupów dla jego bezpośredniej korzyści np. zakwaterowania, usług gastronomicznych czy transportu.
