Ustawa ma na celu dostosowanie polskiego prawa do jednej z dyrektyw unijnych. Celem dyrektywy jest stworzenie spójnych rozwiązań prawnych dla wszystkich podmiotów funkcjonujących na rynku usług turystycznych w państwach członkowskich. Zgodnie z unijnymi zapisami przepisy muszą zostać przyjęte do 1 stycznia 2018 roku i mają wejść w życie 1 lipca 2018 roku.
Podczas prac nad ustawą Senat zaproponował do niej poprawki, które poparł Sejm. Regulują one kwestie tzw. powiązania usług turystycznych. W wersji przyjętej przez Sejm do powiązania usług turystycznych nie mogło dojść, gdy wartość „dodatkowych usług turystycznych” miała nie stanowić „znacznej części” podstawowej usługi – senatorowie zmienili sformułowanie „nie stanowi znacznej części” na sformułowanie: „stanowi mniej niż 25 procent”.
Według zamierzeń rządu celem ustawy – oprócz dostosowania polskiego prawa do dyrektywy unijnej – jest poprawa funkcjonujących rozwiązań prawnych w szczególności w zakresie zabezpieczeń podróżnych przed skutkami niewypłacalności organizatorów turystyki.
Przepisy zobowiązują organizatorów lub agentów turystycznych, aby przed zawarciem umowy przekazali turystom informacje m.in. takie, jak: miejsce pobytu, trasę, czas trwania wycieczki lub środki transportu.
Ustawa wyłącza spod zakresu stosowania przepisów wycieczki tzw. jednodniowe – trwające krócej niż 24 godziny (chyba, że obejmują one nocleg). Przepisy nie będą też obejmowały imprez oferowanych, zamawianych i realizowanych okazjonalnie na zasadach niezarobkowych i wyłącznie o ograniczonej grupie podróżnych, a także podróży służbowych.
