W roku 1884 roku Ziemię umownie podzielono na 24 strefy czasowe. Ich granice przebiegają co około 15 stopni długości geograficznej. Ze względów praktycznych często jednak te granice nie pokrywają się dokładnie z południkami. Ustalone zostały np. wzdłuż granic danego państwa czy stanu, aby na określonym obszarze obowiązywała ta sama godzina. Zerowa strefa czasowa (UTC+0) znajduje się przy południku zerowym przebiegającym przez Londyn. Polska leży w strefie czasowej sąsiadującej od zachodu ze strefą zerową, dlatego obowiązuje u nas czas o jedną godzinę późniejszy (UTC+1).
Strefy ekonomiczno-polityczne
Większość krajów europejskich należy do tej samej strefy czasowej. Niektóre, jak Francja czy Hiszpania, zostały przypisane do europejskiej strefy (UTC+1), chociaż ich położenie geograficzne umiejscawia je w strefie zerowej (UTC+0). USA czy Rosja, kraje o ogromnych terytoriach, podzielone są na kilka stref czasowych, ale równie duże Chiny mają jeden czas. Występują również miejsca ze strefami niepełnymi, np. Indie (UTC+5:30) czy Nepal (UTC+5:45).
Zegar letni i zimowy
Zmiany czasu na letni i zimowy wprowadziły Niemcy podczas I wojny światowej. Potem były Austro-Węgry, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Czas letni stosuje się obecnie prawie w 70 krajach. Czasu nie zmienia się w krajach znajdujących się blisko równika, gdzie dzień i noc trwają prawie tyle samo przez cały rok.
Na półkuli północnej, w tym w Europie, czas letni trwa od ostatniej niedzieli marca, do ostatniej niedzieli października. Na półkuli południowej – od grudnia do marca. W 2014 roku Rosja zaprzestała zmiany czasu i została przy zimowym.
Gdzie dodajemy, a gdzie odejmujemy
Podróżując na zachód będziemy przenosić się w czasie, cofając wskazówki zegara, a jadąc na wschód – odwrotnie.
