Stargard już nie Szczeciński

Miasto Stargard pozbyło się z nazwy przymiotniska Szczeciński. Wraz z wybiciem północy wróciło do historycznej, pierwszej nazwy

Publikacja: 02.01.2016 11:00

Fot. PAP/Marcin Bielecki

Fot. PAP/Marcin Bielecki

Foto: PAP

Towarzystwo Przyjaciół Stargardu walczyło o zmianę nazwy 16 lat, tłumacząc, że przymiotnik dodany w 1952 roku jest niepotrzebny.

Piotr Styczewski z magistratu mówi, że stargardzianie od pewnego czasu przyzwyczajali się do nowej nazwy. W siedzibach urzędu miejskiego zostały wymienione tablice informacyjne, urzędnicy mają nowe pieczątki. Poza tym nowe tablice witają podróżnych wjeżdżających do miasta. Z wyliczeń Urzędu Miejskiego w Stargardzie wynika, że zmiana szyldów, pieczątek, wizytówek i dokumentów w podmiotach samorządowych kosztowała 50 tysięcy złotych.

Jak mówi Styczewski, mieszkańcy Stargardu nie mają obowiązku natychmiastowego wymieniania dokumentów - dowodów osobistych, praw jazdy czy dowodów rejestracyjnych.

Stargard, czyli stary gród (źródło: Wkipedia)

Na przestrzeni prawie dziewięciuset lat nazwa miasta zmieniała się wielokrotnie. Nazwa Stargard ma niewątpliwie pochodzenie słowiańskie i stanowi charakterystyczną dla języka pomorskiego postać nazwy „stary gród", występującej w różnych formach na całej Słowiańszczyźnie. Część gard w dialektach Słowian pomorskich oznacza po prostu miasto albo gród i w tej formie do dziś przetrwała w języku kaszubskim. Nie doszło tu do metatezy (przestawki) i pozostała niezmieniona, w pozostałych językach słowiańskich zaszła metateza i dlatego po polsku jest gród, po czesku hrad, po rosyjsku gorod. Nazwa jest zrostem przymiotnika stary i apelatywu grod (pol. gród).

Inne wytłumaczenie nazwy miasta prezentuje Stampa. Uważa on, że Stargard pochodzi od duńskiej zbitki starn (gwiazda) i gate (brama) tłumaczonej jako Gwiezdna Brama. Jego tezę mogą popierać średniowieczne monety i pieczęcie Stargardu. Trzynastowieczne brakteaty na awersie zdobione były jednowieżową bramą z trzema sześcioramiennymi gwiazdami, na późniejszych monetach znajdowała się trzywieżowa brama z sześcioramienną gwiazdą w przepuście. Pierwsza zachowana do dziś pieczęć Stargardu, pochodząca z XIV wieku, także przedstawia motyw znany ze wcześniejszych brakteatów.

Po raz pierwszy wzmianka o nazwie miasta pojawiła się w 1124, kiedy to kronikarz Ebbo, opisujący misję św. Ottona z Bambergu wspomniał jego pobyt w grodzie Castro Zitarigroda. Kolejny zapis pochodzi z 1140, kiedy to Castro Stargrod wymieniony był w bulli papieża Innocentego II, jako gród mający należeć od tej pory do biskupstwa w Wolinie.

W późniejszym czasie spotykamy wiele form podobnie brzmiących:

Przed 1945 niemiecka nazwa brzmiała Stargard in Pommern (Stargard na Pomorzu) lub Stargard an der Ihna (Stargard nad Iną).

W Atlasie nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej ks. prof. Stanisława Kozierowskiego z 1934 roku polska nazwa miasta podana jest w formie Starogard.

Pierwszą powojenną nazwą miasta był Starogród, a następnie Starogard nad Iną. W 1946 r. wprowadzono urzędowo nazwę miasta Stargard. W 1950 wprowadzono urzędowo nazwę miasta Stargard Szczeciński. Nazwa miasta kolejny raz została zmieniona 1 stycznia 2016 przyjmując postać Stargard.

Towarzystwo Przyjaciół Stargardu walczyło o zmianę nazwy 16 lat, tłumacząc, że przymiotnik dodany w 1952 roku jest niepotrzebny.

Piotr Styczewski z magistratu mówi, że stargardzianie od pewnego czasu przyzwyczajali się do nowej nazwy. W siedzibach urzędu miejskiego zostały wymienione tablice informacyjne, urzędnicy mają nowe pieczątki. Poza tym nowe tablice witają podróżnych wjeżdżających do miasta. Z wyliczeń Urzędu Miejskiego w Stargardzie wynika, że zmiana szyldów, pieczątek, wizytówek i dokumentów w podmiotach samorządowych kosztowała 50 tysięcy złotych.

Pozostało 81% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Turystyka
Kompas Wakacyjny 2017: W Grecji Mitsis nie do pobicia
Turystyka
Kompas Wakacyjny 2017 pomaga w pracy agenta
Turystyka
Kompas Wakacyjny 2017: „Strelicje" pokonały „Ślicznotkę"
Turystyka
Turcy mają nowy pomysł na all inclusive
Materiał Promocyjny
Mity i fakty – Samochody elektryczne nie są ekologiczne
Turystyka
Włoskie sklepiki bez mafijnych pamiątek