Bezpieczne lądowanie

DanuWalewska, "Rzeczpospolita: Jak ratuje się w ciągu tylko jednego roku linię lotniczą, której groziło bankructwo?

Jaan Albrecht

: Większość linii europejskich wymaga błyskawicznych i bardzo trudnych decyzji. Te błyskawiczne decyzje dotyczą strategii, inwestycji i przyszłego potencjału. Każdy dzień straty we wprowadzaniu zmian zmniejsza szansę na możliwość wyjścia z kryzysu. Taką właśnie strategię przyjęliśmy w Austrian Airlines: wszystkie zmiany, chociaż z wielkim trudnościami, wprowadzaliśmy niemal błyskawicznie. Nie ukrywam, że było mi łatwiej, bo jestem człowiekiem z zewnątrz. Łatwiej mi było ocenić, co jest nie tak w tej linii i co można zmienić najszybciej. Chodziło o diametralną zmianę w strukturze kosztów i znalezienie nisz, w których Austrian był dobry.

Czy tak trudne decyzje łatwiej podejmuje się w czasach kryzysu na rynku?

Najłatwiej jest działać wówczas, kiedy naprawdę można pokazać wszystkim zainteresowanym, w jak trudnej sytuacji znajduje się linia. Trzeba o tym poinformować akcjonariuszy, państwo, władze lotniska, no i naturalnie pracowników. Im wszystkim też trzeba pokazać perspektywy – co przyniosą tak trudne decyzje i do czego możemy razem dojść. Takie otwarte postawienie sprawy dodaje zarządowi wiarygodności, która jest niezbędna we wprowadzaniu trudnych zmian.

Linie azjatyckie nie mają dzisiaj większych kłopotów. A przecież także drożej płacą za paliwo i wożą mniej pasażerów z Europy?

Rządy azjatyckie doskonale rozumieją kłopoty linii lotniczych i problemy, jakie przeżywa rynek przewozów. W Europie jest inaczej. Transport lotniczy jest nadal traktowany jak „dojna krowa", na którą można dowolnie narzucać najróżniejsze obciążenia, bo ludzie i tak nie przestaną latać. Mamy podatki od każdego pasażera, które wprowadzili Brytyjczycy i Niemcy. Ich rozwiązania skopiowali Austriacy, ale po tym, jak im wyjaśniliśmy szkody, jakie on powoduje, rząd znacznie ten podatek zmniejszył i mam nadzieję, że się z niego wycofa. Wcześniej było to 7,5 euro dopłaty do biletu na trasach europejskich, 23 euro dla lotów średniodystansowych i 35 euro dla tras długich. Francuzi z kolei mają swój podatek „solidarnościowy".

Zna pan doskonale rynek europejski. Co pana zdaniem powinny zrobić inne linie z naszego kontynentu?

Niestety, w Europie nadal jest zbyt wiele mocy przewozowych. Amerykanie już sobie z tym poradzili, bo w odpowiednim momencie zrozumieli, że bez zmniejszenia podaży nigdy z kryzysu nie wyjdą. W ciągu ostatnich dwóch lat przewozy linii amerykańskich zmniejszają się, przy jednoczesnych poprawiających się wynikach finansowych. Bez skopiowania tego, co zrobili Amerykanie, Europejczycy nie wyjdą z kryzysu.

Czy nie jest tak, że od narodowych przewoźników władze i pasażerowie oczekują więcej? Bo skoro państwo jest udziałowcem, to ma prawo do decydowania o polityce przewoźnika?

Nie może być tak, że zarząd linii lotniczej nie ma prawa decydować, dokąd ta linia lata, jakie kupi samoloty i jakie oferuje ceny. Czasy, kiedy rząd mieszał się w politykę przewoźników, wychodząc z założenia, że jest ich właścicielem, już dawno minęły w cywilizowanych krajach. To zarząd musi decydować, co jest najlepsze dla przewoźnika.