Park kulturowy to jedna z form ochrony krajobrazu kulturowego, określonych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad nimi. Zapisy przygotowywanego aktualnie projektu uchwały w sprawie utworzenia na terenie poznańskiej starówki Parku Kulturowego Stare Miasto mają szczegółowo regulować wytyczne dotyczące ładu estetycznego w tej części miasta.
Jak tłumaczyła na konferencji prasowej miejska konserwator zabytków w Poznaniu Joanna Bielawska-Pałczyńska, mają to być regulacje odnośnie m.in. kwestii reklam, szyldów oraz innego rodzaju działań promocyjnych prowadzonych na tym terenie. Przepisy mają zawierać też wytyczne m.in. dla organizatorów wydarzeń kulturalno-rozrywkowych, handlarzy oraz najemców lokali gastronomicznych w sprawie usytuowania ogródków letnich.
Uchwała zawierająca wszystkie te zasady miałaby stanowić akt prawa miejscowego, co ułatwiałoby egzekwowanie tych przepisów.
– Lokacji miasta na prawie magdeburskim dokonali książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny w 1253 roku. Wytyczono wówczas czytelną do dziś szachownicową siatkę ulic z centralnie usytuowanym kwadratowym rynkiem – placem targowym, z którego wybiega 12 ulic przeciętych przecznicami. Całość założenia okalały mury obronne wraz z bramami Wielką, Wrocławską i Wroniecką. W zasadzie pełen obszar założenia lokacyjnego miasta Poznania ma docelowo zostać objęty tą formą ochrony zabytków – mówiła Bielawska-Pałczyńska.
Jak uściśliła, obszar, który miałby być objęty terenem Parku Kulturowego, ma 37,3 ha w obrębie ulic: Garbary, Podgórnej, Al. Marcinkowskiego, Solnej oraz Małe Garbary.
